Άβυσσος

Πηγές τα δυό τα χέρια σου
τα δυό τα μάτια σου βυθοί
τα φτεροκοπήματα της καρδιάς σου
αναστέματα.
Σα φεύγεις
και πιά δεν καρτερώ
το διαλεχτικό
εντεινόμενο πάθος σου
είμαι νεκρή.
Είμαι νεκρή.
Μιλάς χωρίς ανάσα
στις αδειανές προθήκες,
στα θεατρινίστικα
αγναντέματα της άβυσσος.
Το ξέρω πως κάποτε
θα φύγεις για κει.
Το άλογο του Περσέα
κουβαλάει πολύ στάρι ακόμα
στον χιονισμένο μύλο.
Κάθισε να μού πεις τι αγαπάς
σ' αυτόν τον κόσμο:
το μαύρο κάστρο
της μοναχικής πεδιάδας
ή τα διονυσιακά δείπνα
παρέα με τους σάτυρους
και τις μαινάδες.
Κάθισε να μ' αγαπήσεις
ακόμα μια φορά.
Το κάστρο σου μετά
σε περιμένει.

(2002) © Lucy