Κοφτή καυτή ανάσα
σε μαύρο φόντο
αδιάπτωτη μούσα
ρέουσα
αλλάζει σχήματα
οργασμικές στρεβλώσεις
απλώνουν ιστούς
με ξέφρενο ρυθμό
δαμάζονται
σε χέρια ηδονικά
καυτή λάβα
πετρώνει στο έρεβος
κι ο χαλαζίας αστράφτει
κάτω απ' το βάρος
της απύθμενης συμμετρίας
των λυγμών.
Δια ζώσης η φωτιά
διά σιγής η έκρηξη.
Μεταλλάσσομαι...
(2005) © Lucy
Εξαιρετικά και τα δύο ποιήματα με δυνατά φινάλε.
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ πολύ.
ReplyDeleteΤο να το επισημαίνεις εσύ,
που την αισθητική σου εκτιμώ απεριόριστα, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα.
Η απύθμενη συμμετρία των λυγμών. μα τι σύλληψη lucy. Και το συμβατικοτερο του (τεχνικα μιλωντας) μου αρεσε
ReplyDeletepoli oreo, mu dimiurgise poli dinates ikones sto mialo, pali kala pu iparhis kai esi sti blogosfera na xefeugoume ligo
ReplyDeleteΔεν ξέρω τι να πω...σάς ευχαριστώ και σάς αγαπώ όλους...πολύ...
ReplyDeleteΒρε ανουλίνι, τι θα γίνει με σένα? Τόξερα, εγώ, τόξερα! 3-4 βδομάδες και πάλι πολύ ήταν! :-)
ReplyDeleteΔεν πειράζει, εγώ ανανέωσα το url σου, και αναμένω πανέμορφες φωτό. Όσο για τον path, τάπαμε! Ξέρουμε τόση html, όσο πολλοί λίγοι!
Καλό βράδυ!
:-)