Wednesday, May 10, 2006

Diamonds and pearls


Διαμάντια ριγμένα στο κορμί σου
γλυστρούν απαλά με χάρη μεταξένια
λυώνουν, διαλύονται
σε χίλιες δυό σταγόνες
λαίμαργων υγρών φιλιών.


Μαργαριτάρια στολίζουν το δικό μου
με βάναυσα κεντίδια.
Οι ερινύες μου είναι ακόμα
ζωντανές
και
αδυσώπητες.

Lucy 2006
Posted by at

8 comments:

  1. ΛύσιπποςMay 10, 2006 at 6:00 PM

    Μέσα στη νύχτα
    Αναζητώντας Θείες Λειτουργίες
    Προσκύνησα στο Ιερό σου.

    ReplyDelete
  2. Loreley-lucyluceMay 10, 2006 at 6:14 PM

    Κι εγώ ακόμα δεν κοιμάμαι, περιπλανιέμαι στης Άνοιξης τις μυρωδιές και τις ανάσες.
    Σ' ευχαριστώ, ευγενικέ ταξιδευτή.
    Γλυκό και γαλήνιο ύπνο να έχεις.

    ReplyDelete
  3. Ergo te LinaMay 11, 2006 at 5:52 AM

    Εχουν Ερινυες οι Καλλιτεχνες?..
    Υ.Γ.Καλημερα,εισαι και συ στον Παθ?

    ReplyDelete
  4. Loreley-lucyluceMay 11, 2006 at 8:12 AM

    @εργοτελίνα, καλό απόγευμα.
    Ο παθ είναι ο πρώτος διδάξας! Και τον αγαπάμε και μάθαμε πάρα πολλά για html, java, dynamic drive etc. Κι εσύ εκεί?
    Όσο για τις ερινύες, όλοι μας τις έχουμε :-), αλλά ευχαριστώ πολύ που με θεωρείς καλλιτέχνη...βαρύς τίτλος, δεν τον αξίζω.
    Να είσαι καλά, καλή μου! :-)

    Υ.Γ. Πολύ ωραίο το avatar σου!

    ReplyDelete
  5. Ergo te LinaMay 11, 2006 at 8:16 AM

    Εγω εκει ειμαι η Ergolady,εσυ?..

    ReplyDelete
  6. Loreley-lucyluceMay 11, 2006 at 8:54 AM

    Στη δεξιά στήλη του blog έχω link για το path blog μου, που θα σε καθοδηγήσει σε όλες τις σελίδες μου. Δεν αλλάζει το όνομα ούτε ο τίτλος του άλλου blog. Εκεί έχω μόνο ποιήματα και είναι πάρα πολλά! Ρίξε μια ματιά αν θες, θα έλθω κι εγώ στο path prοfile σου!
    :-)

    ReplyDelete
  7. par-i-saktosMay 11, 2006 at 4:43 PM

    εμενα ο τιτλος σου μου θυμησε ενα πολυ ομορφο τραγουδακι.."Diamonds and Rust"...ισως ειναι ασχετο αλλα επετρεψε μου να το παραθεσω...
    ακουγεται σε εκτελεση judas priest βεβαιως βεβαιως!..

    I’ll be damned, here comes your ghost again
    But that’s not unusual
    It’s just that the moon is full
    And you decided to call

    And here I sit, hand on the telephone
    Hearing the voice I’d known
    A couple of light years ago
    Headed straight for a fall

    But we both know what memories can bring
    They bring diamonds and rust
    Yes we both know what memories can bring
    They bring diamonds and rust

    Now I see you standing with brown leaves all around and snow in your hair
    Now we’re smiling out the window of the crummy hotel over washington square
    Our breath comes in white clouds, mingles and hangs in the air
    Speaking strictly for me we both could’ve died then and there

    Now you’re telling me you’re not nostalgic
    Then give me another word for it
    You were so good with words
    And at keeping things vague

    Cause I need some of that vagueness now
    It’s all come back too clearly, yes, I love you dearly
    And if you’re offering me diamonds and rust, I’ve already paid

    But we both know what memories can bring
    They bring diamonds and rust
    Yes we both know what memories can bring
    They bring diamonds and rust

    Diamonds, diamonds and rust
    Diamonds, diamonds and rust
    Diamonds, diamonds and rust
    Diamonds, diamonds and rust

    ReplyDelete
  8. Loreley-lucyluceMay 11, 2006 at 4:52 PM

    Ελπίζω τα διαμάντια πάντα να υπερισχύουν της σκουριάς...
    Πολύ ωραίο κομμάτι!
    Σ' ευχαριστώ πολύ!
    :-)

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)