Αυτόματη γραφή,
βροχή μεσ' το μυαλό μου,
αδυσώπητη
ατέρμονη,
χείλη κλειστά
μπλε βλέμμα,
που βάφεται σε γκρι,
με μια πινελιά
από Πιντερική χολή.
Φτάνει πια,
γύρνα στη φωλιά σου,
όρνιο της σάρκας
και του νου.
Ο Προμηθέας
πάντα
δεσμώτης
θάναι.
2005 © Lucy
βροχή μεσ' το μυαλό μου,
αδυσώπητη
ατέρμονη,
χείλη κλειστά
μπλε βλέμμα,
που βάφεται σε γκρι,
με μια πινελιά
από Πιντερική χολή.
Φτάνει πια,
γύρνα στη φωλιά σου,
όρνιο της σάρκας
και του νου.
Ο Προμηθέας
πάντα
δεσμώτης
θάναι.
2005 © Lucy
Ο Προμηθέας εαυτός/υποσυνείδητο να υποθέσω;
ReplyDeleteΝαι, ακριβώς, στην προκειμένη περίπτωση εγώ είμαι η δεσμώτις, αλλά αναφέρομαι και σ'όλους μας.
ReplyDeleteΔεσμώτες δεν είμαστε όλοι;
τι πινεις και δε μας δινεις? :)
ReplyDeleteΜασάω τα φύλλα της Πυθίας και αναπνέω γλυκειές αναθυμιάσεις!
ReplyDeleteLOL!
Καλώς τον!
χμμμ...keep chewing and keep breathing then!
ReplyDeleteΝοερώς ε??!!
ReplyDeleteΜη μού βγει κάνα όνομα!
χαχα
Goddnight!
τωρα ειναι αργα...:) goodnight!
ReplyDeleteΩχ, ωχ, πώς τα μπαλώνουν τώρα? Kαλύτερα να σού βγει το μάτι παρά το όνομα!
ReplyDeleteΕ, ρε νίλα!
Sweet dreams! (are made of this, who am I to disagree...-eurythmics)
Πρώτη επίσκεψη εδώ,
ReplyDeleteσυγχαρητήρια για το όμορφο blog,
την ποίηση, για όλα, γενικώς...
[από μουσική προτίμησα το "Strange Love" των Depeche Mode...:-)]
Κάποια στιγμή ο Προμηθεύς από Δεσμώτης γίνεται και Λυόμενος και Πυρφόρος..
...μέσα στο πανδαιμόνιο...
Κοιτάω και ξανακοιτάω τη φωτο.
ReplyDeleteΔεν είμαι σίγουρος για το ποιός είναι δεσμώτης ποιού.. πια..
;-)
Ωωωω! Καλημέρα κορίτσι μου...
ReplyDelete@the_return, καλησπέρα.
ReplyDeleteΣ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιό σου!
Με τιμά ιδιαίτερα!
Πάντως περιμένω με λαχτάρα την ημέρα που θα αισθάνομαι και θα είμαι λυόμενη, όχι μόνο εγώ, όμως...που θα βγω από τις υπόγειες σήραγγες...
Μέχρι τότε το μόνο που με λύει και με φωτίζει είναι το γράψιμο και κάποιες ευγενικές ψυχές, ελάχιστη αναλαμπή, στιγμές ευτυχίας, στιγμές πουλάκια, που λέει κι ο ποιητής!
:-)
@suigenerisav, καλησπέρα!
ReplyDeleteΕυχαριστώ για το σχόλιο!
Έχεις δίκιο, όλα μπερδεύονται γλυκά, σύμφωνα και με το τραγούδι!
Δεν είναι μεγάλη ανατροπή όταν ο δεσμοφύλακας υποκύψει στην γοητεία του δεσμώτη του;
:-)
Μαριαλένα μου, καλησπέρα!
ReplyDeleteΝα έχεις ένα υπέροχο απόβραδο...
:-)
@dr. μου, με σκλαβώνεις, όπως πάντα!
ReplyDeleteΕυχαριστίες πολλές!
:-)
Το ενδιαφέρον, είναι οι όροι της 'ανατροπής'..
ReplyDeleteΤα 'όργανα' της γοητείας, τα συστατικά της σαγήνης ..
;-)
Αυτό ακριβώς βρίσκω κι εγώ εξαιρετικά ενδιαφέρον και πάνω σ' αυτό πειραματίζομαι...
ReplyDeleteποιά είναι αυτά τα "όργανα"..?
Διαφορετικά για τον καθένα, πώς τα ξεκλειδώνεις??
:-)
Στο παιχνίδι της ζωής.
ReplyDeleteΕκεί που ο θύτης γίνεται θύμα και ταναπάλιν.
Τα πάντα τρέπονται -δυνάμει- σε όπλα.
Ο λόγος γίνεται δεσμός, και το νήμα της φυλακής τρέπεται σε σχοινί απόδρασης..
[για κάποιο λόγο, που δεν δύναμαι να εκλογικεύσω, σιγοτραγουδώ out of the blue παλιούς-καλούς Κατσιμιχαίους:
"συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλλα, κι εγώ δεν έχω για νοίκι"..]
Τώρα, όσο για το 'ξεκλείδωμα', είναι θέμα χημείας-ανά περίπτωση..
[οι μαζικές ρετσέτες μας τελείωσαν..]
;-)
@suigenerisav, καλησπέρα!
ReplyDeleteΌντως θέμα χημείας!
Το ξεκλείδωμα αποτελεί διαδικασία τελετουργική, εκεί είναι όλη η γοητεία!
Δεν ξέρω αν, αφού έχουμε ξεκλειδώσει το ποθητό, αυτό εξακολουθεί να παραμένει αντικείμενο πόθου!
...Φορούσε μαύρο νυφικό η περσινή μας η κοπέλλα...κάπως έτσι; Δεν μούρχονται τώρα οι υπόλοιποι στίχοι!
Όμορφο το βρίσκω να έρχονται στο νου μελωδίες!
Οι έννοιες θύτης και θύμα πάντα γοητευτικές και εναλασσόμενοι οι ρόλοι στις σχέσεις!
:-)
@
ReplyDeleteστη μια εκ των 'τριών αγγέλων',
'Οχι δεν "παραμένει".
Μόνος τρόπος-η εκ νέου σε άλλο context αναδιάταξη του 'ρουμπικειου κύβου'.. ;)
".. η περσινή μας η κοπέλλα,
κι ο λόγος αυτός ΤΗΣ ανήκει".
[για να σε βοηθήσω λίγο ..]
Ανευ ρόλων ουκ έστι σχέση-αλλά γραμμική [άνευρη/προβλέψιμη-με ημερομηνία λήξης] άρθρωση..
:-)
Ξεχασα να ανταποδώσω
ReplyDelete"Καλησπέρα"..
@
ReplyDelete"...οχι, δεν παραμένει..."
Ανατριχιαστικό, απομένει να επαναπροσδιορίζεσαι αενάως, αλλά
τέτοια πολυτέλεια στην τσιμεντούπολη φαντάζει ουτοπία!
Ελπίς ποία και πόθεν?
Αλλαγή πλέυσης, μήπως? Για άλλα νερά ανεξερεύνητα βάζουμε πλώρη?
Και υπάρχει και πληθώρα προσφοράς,
γμτ.
Sorry, παρασύρθηκα...
:-)
Correction: πλεύσης
ReplyDelete:0
Δεν έχω, δυστυχώς! Mόνο msn!
ReplyDeleteΣού έστειλα e-mail.
ReplyDelete:-)
got it..
ReplyDeleteΝαι, πράγματι δεν βγαίνει κανένα νόημα!
ReplyDeleteΘα το στείλω από τον path, μόλις φτιάξει, γιατί προς το παρόν οι λειτουργίες του είναι off.
:-)