Καλημέρα
Όλη Για Σένα...
Το να σ' αγαπώ φαντάζει δύσκολο
μού στεγνώνει τις λέξεις
και με ρίχνει γυμνή στην παγωνιά
Μα δεν ξέρω τι άλλο να κάνω
Από το να σε αγαπάω
Έτσι απλά
έτσι μοναχικά
έτσι απονενοημένα
κι ας είσαι τυλιγμένος στην ομίχλη
κι ας ζητάς τα ακατόρθωτα
Πόσα χρόνια μετριέται αυτή η αναμέτρηση;
Σε πόσες νύχτες,
σε πόσα σβησμένα κεριά;
Πνοές της λήθης
και της αδυναμίας μας
Τόσα χρόνια
τόσα μέρες
τόσα λεπτά
μετράω πάλι...
Έτσι λοιπόν σε αγαπάω
Σε ένα χωροχρόνο
Χωρίς επιστροφή...
Lucy 2007
Όλη Για Σένα...
Το να σ' αγαπώ φαντάζει δύσκολο
μού στεγνώνει τις λέξεις
και με ρίχνει γυμνή στην παγωνιά
Μα δεν ξέρω τι άλλο να κάνω
Από το να σε αγαπάω
Έτσι απλά
έτσι μοναχικά
έτσι απονενοημένα
κι ας είσαι τυλιγμένος στην ομίχλη
κι ας ζητάς τα ακατόρθωτα
Πόσα χρόνια μετριέται αυτή η αναμέτρηση;
Σε πόσες νύχτες,
σε πόσα σβησμένα κεριά;
Πνοές της λήθης
και της αδυναμίας μας
Τόσα χρόνια
τόσα μέρες
τόσα λεπτά
μετράω πάλι...
Έτσι λοιπόν σε αγαπάω
Σε ένα χωροχρόνο
Χωρίς επιστροφή...
Lucy 2007
Ξέρεις ότι σε προτιμώ έτσι, με το λυρικό και μελαγχολικό σου στυλ γραψίματος. Αφού τόχεις κορίτσι μου, μη το αφήνεις.
ReplyDeleteRespect για την υπέροχη μουσική επένδυση! Από τις ωραιότερες που έχεις ανεβάσει. Μάκια :)
YOUNG Calidore is paddling o’er the lake;
ReplyDeleteHis healthful spirit eager and awake
To feel the beauty of a silent eve,
Which seem’d full loath this happy world to leave;
The light dwelt o’er the scene so lingeringly. 5
He bares his forehead to the cool blue sky,
And smiles at the far clearness all around,
Until his heart is well nigh over wound,
And turns for calmness to the pleasant green
Of easy slopes, and shadowy trees that lean 10
So elegantly o’er the waters’ brim
And show their blossoms trim.
Scarce can his clear and nimble eye-sight follow
The freaks, and dartings of the black-wing’d swallow,
Delighting much, to see it half at rest, 15
Dip so refreshingly its wings, and breast
’Gainst the smooth surface, and to mark anon,
The widening circles into nothing gone.
And now the sharp keel of his little boat
Comes up with ripple, and with easy float, 20
And glides into a bed of water lillies:
Broad leav’d are they and their white canopies
Are upward turn’d to catch the heavens’ dew.
Near to a little island’s point they grew;
Whence Calidore might have the goodliest view 25
Of this sweet spot of earth. The bowery shore
Went off in gentle windings to the hoar
And light blue mountains: but no breathing man
With a warm heart, and eye prepared to scan
Nature’s clear beauty, could pass lightly by 30
Objects that look’d out so invitingly
On either side. These, gentle Calidore
Greeted, as he had known them long before.
John Keats
(With love to you).
Ευτυχώς που υπάρχει και ο λυρισμός σου και φαίνονται λιγότερο γκρίζες οι μέρες.
ReplyDeleteΜμμ... όταν διαβάζω τέτοια λόγια, ξέρεις τι καταλαβαίνω;
ReplyDeleteΚάποια είναι ερωτευμένη!
@Μιχαήλ μου,
ReplyDeleteείναι γλυκιά η αίσθηση του να είμαι έτσι, αλλά με κατακλύζει και η χαρά της ζωής, ενίοτε...
LOL
Το κονσέρτο, ναι, δεν είναι μαγευτικό;;;
Γράφω ποίηση στο μπλογκ, μόνο όταν το έχω ανάγκη πια...στο χαρτί είναι, που γίνεται ο χαμός!
Υπέροχο το ποίημα του Keats.
Ευχαριστώ πολύ, πολύ!
Φιλάκια πολλά!
@pan μου,
ReplyDeleteτι γλυκό σχόλιο!
Ευχαριστώ πολύ!
Και μακάρι να χρωματίζω τις μέρες σας, αν κι εδώ,
όλα είναι "σκοτεινά"!
@antoine μου,
ReplyDeleteμπα, μην το λές...
Μπορεί να πρόκειται
για την ανάμνηση ενός έρωτα...
Μουτς
οι λέξεις πολλές φορές ζωγραφίζουν εικόνες, περιβάλλουν όνειρα, σκιαγραφούν πρόσωπα και χαρακτηρες . Κάποιες φορές , όταν απλά δίνουν διέξοδο και έκφραση στο συναισθημα (ό,ποιο και αν είναι αυτό) μετατρέπονται σε μαγεία , ποίηση τέχνη. Κάτι τέτοιο μας χάρισες πάλι και να σαι πάντα καλά
ReplyDeleteτα φιλιά μου
[αναπνοή]
καλύτερα που δεν υπάρχει επιστροφή. Πάμε μπροστά...
ReplyDeleteκαλό μας μήνα!
@[αναπνοή],
ReplyDeleteκαλημέρα!
Όταν σε κατακλύζουν τα συναισθήματα, πρέπει να βγουν κάπως...
Χαίρομαι, αν μπορούν να αγγίζουν
κι εσάς εδώ.
Ευχαριστώ πολύ για το γλυκό σχόλιο!
Πολλά φιλιά!
:-)
@Σπύρο,
ReplyDeleteκαλημέρα και καλό μας μήνα!
Μπροστά, μόνο μπροστά πάμε..
:-))
απο τον Βαγκνερ και την οπερα Νιμπελουγκεν
ReplyDeleteη Βαλκυρια λεει:
Nur Todgeweihten taugt mein Anblick;
wer mich erschaut, der scheidet vom Lebenslicht.
Auf der Walstatt allein erschein ich Edlen:
wer mich gewahrt, zur Wal kor ich ihn mir!
gutten tag
liebe Lorelei
πράγματι, μια γλυκειά αναμέτρηση
ReplyDeleteΜάντεψε... σου γράφω σχόλιο από το δίκτυο του σχολείου. Είναι συναρπαστικό! Περιττό να σου πω πως το xouakina.blogspot.com είναι αρχική σελιδά σε όλους τους υπολογιστές... χι,χι,χι... τόσο πρήξιμο που έφαγε ο περσινός πληροφορικός αναγκάστηκε να το βάλει!
ReplyDeleteΣήμερα μάλωνα και με το διευθυντή, γιατί ήθελα να πάρω το δίωρο επιλεγόμενο μάθημα Ιστορία της Τέχνης και επειδή δε μαζεύονταν πολλοί, δεν έκανε τμήμα (βασικά μόνο εγώ ήθελα, αλλά κατάφερα και έπεισα δύο συμμαθητές μου). Έγώ όμως πήγα και βρήκα την καθηγήτρια και της το είπα -έχουμε και οι δύο κόλλημα με τη ζωγραφική (βάζω κι άλλο παράγοντα στο παιχνίδι).
Ελπίζω να το πετύχω. Συνήθως πάντα πετυχαίνω αυτό που θέλω στο σχολείο. Έχουμε και ένα όνομα!!!
@Δημήτριε,
ReplyDeleteonly those who live in darkness can see me...
and whoever sees me, will follow me for ever..( will be for ever mine...)
Δεν το λέω εγώ, η Βαλκυρία το τραγουδά!
Έχω κάνει ένα ποστ για τις Βαλκυρίες, θα το επαναφέρω!
Kisses, dear!
@Μάρκο,
ReplyDeleteγλυκόπικρη
και σκοτεινή...
@antoine,
ReplyDeleteσάς επιτρέπουν τέτοια στο σχολείο;
Για την Ιστορία της Τέχνης, να επιμείνεις! Να κάνετε ένα φιλότεχνο τμήμα!
Τέλεια θα είναι!
Άουτς!
ReplyDelete..."Περπάτα ελαφρά γιατί πατάς στα όνειρά μου..."
Πέτυχες διάνα! Όπως πολύ συχνά, άλλωστε...
Συγχαρητήρια! Πολύ όμορφο!
@leigh μου,
ReplyDeleteευχαριστώ πολύ!
Τόσο ελαφριά, τόσο αέρινα...
Τα όνειρα είναι πολύτιμα!
Τα φυλάμε σαν κόρη οφθαλμού!
Φιλιά!