Antony
The Lake
Είμαι κλωστή στα δάχτυλά σου
μαύρη κλωστή
έχω σπάσει
μη προσπαθείς να με δέσεις κόμπο
να με στερεώσεις
εκεί που είναι ο κόμπος πονάει
εκεί που είναι η άρθρωση
τις νύχτες λυγίζει
και φυλλορροεί
εκεί που είναι η θλίψη
θρυμματίζεται η κλωστή
η μαύρη κλωστή
εκεί που είναι τα συντρίμμια
ανάμεσα στους αγριάκανθους
κλαίει το σούρουπο μια παπαρούνα
με μαύρο γερτό κεφάλι
εκεί που είναι το δάκρυ
γίνεται κρύσταλλο αρμύρα
εκεί που είναι η κλωστή
η μαύρη κλωστή
γίνονται θηλιά οι εφιάλτες σου
μη προσπαθείς να με δέσεις
μη προσπαθείς να με στερεώσεις
εκεί που είμαι σπασμένη
ΠΟΝΑΕΙ
εκεί που πονάει
η φωνή σου λυγίζει
και το τραγούδι σου αιμορραγεί
μη λυπάσαι τη μαύρη κλωστή
δεν μπορεί να δεθεί κόμπος
μόνο να σπάσει μπορεί
μόνο να σπάσει
Υπέροχη μου σφίγγα αινιγματική!
ReplyDeleteΘαυμάσιο το ποιημα σου!
Σε φιλώ.
τελειο! οπως παντα μου δημιουργουνται πολυ δυνατες εικονες
ReplyDeletepoly kalo
ReplyDeleteexasa teuxi logo apousias
alla tha epanorthosw
Καλησπέρα!
ReplyDeleteΣάς ευχαριστώ πολύ όλους!
@Free, μού αρέσει το "σφίγγα"!
Θα το υιοθετήσω!
Είσαι πολύ γλυκός!
@anula μου, βαριέσαι να κάνεις log in?
Το ξέρω ότι σού αρέσουν τα γραπτά μου!
Thnx, thnx, thnx a loooot!
Τι έγινε, άλλαξες template?
Έρχομαι να δω!
@Δημήτριε,
πού ήσουν;
Να επανορθώσεις, φυσικά!
Μην τολμήσεις και δεν....!
Kisses to all!