Δεν έχεις αισθανθεί ποτέ τα μάτια του μαύρου σκοταδιού να σε διαπερνούν. Δεν έχεις νιώσει την παγωμένη ανάσα του πάνω στο πρόσωπό σου. Δεν έχεις ζυγιάσει στο ένα χέρι σου τα βαρίδια της καταστροφής σου.
Ζεις μέσα στο φως. Τι ξέρεις από σκοτάδι; Από κοφτερά δόντια, που ορμούν μέσα στο μυαλό σου; Τραβάς την αυλαία και βγαίνεις στο ξέφωτο. Βαδίζεις σε ήμερους και ασφαλείς τόπους. Πώς το ονομάζεις το τέλος;
ΤΕΛΟΣ; ΑΡΧΗ; ΤΕλος και αρΧΗ;
Πώς ονομάζεις τα βήματά σου πάνω στο νερό;
ΘαύΜΑ; Ή ΘΑύμα;
Τι έχεις να μού δωσεις;
Λίγη ακόμα ΑΝόητη πίΣτΗ;
Λίγο ακόμα βοΥΒό ΠΑρόν;
Θα σού πω εγώ τι Eχω να σού Δώσω.
Έχω Ζωή.
Σε Ό,τι ΧρώΜα θέλεις.
ΜαυΡΗ
μΑΥρη
ΜΑυρη
ΜαΥρΗ
Τι ξέρεις ΕΣΥ από σκοτάδι;
Lucy 2006
Τουλάχιστον έχουμε πολλαπλή επιλογή χρωμάτων;)
ReplyDeleteΚαλησπέρα, z.
ReplyDeleteNαι, την έχουμε αυτήν την... πολυτέλεια!
:-)
TO EREVOS TO ARXAIOELLINIKO SKOTADI EINAI I ARXH TOU PANTOS!
ReplyDeleteNA TO THIMASE AUTO!!
Αχ, Δημήτριε!
ReplyDeleteΌχι μόνο το θυμάμαι, αλλά και το
βιώνω!
Καλησπέρα, ταξιδευτή!