Στου απομεσήμερου την καυτή ανασεμιά
τώρα που το ανελέητο ηλιόκαμα
πληγώνει τα χέρια και τα μάτια
ζητάω τη δροσιά της ανάσας σου
τη διαύγεια της αστραποβόλας ματιάς σου
ζητώ το απαλό άγγιγμα του χεριού σου
Κομματιαστές ανταύγειες οι στιγμές μας
γεμίζουν τις ώρες μου με υγρή σιωπή
και θλίψη
ματαιωμένη γεύση από αγωνιώδες δόσιμο
πικρή συνειδητοποίηση της απουσίας σου
από τους γνώριμους χώρους
που αντανακλούν ανέλπιδη φυγή
Για πού έχεις φύγει;
Αποπνικτικές μεταμεσονύκτιες ώρες
με σένα πλάι μου
ολόθερμη παρουσία, αγχώδική, αδιανόητα γλυκειά
μέσα σε δίνη να στροβιλίζεσαι
να με συνεπαίρνει η ματιά και η υφή σου
άγριο μετάξι, κοφτερό αστέρι
έσκιζες το μαύρο παραπέτασμα
λαμπερό σκοτάδι, φυλακισμένο τραγούδι
η φωνή σου
και η αφή σου
Ώρες άδειες
δηλωμένες σε λευκές αδιέξοδες σελίδες
τρυπούν τον ήλιο
τρυπούν το μυαλό μου
Για πού έχεις φύγει;
Καλοκαίρι 2005 © Lucyluce
Tα κομμάτια των Portishead και του Khaled έχουν μεταφερθεί εδώ
τώρα καταλαβαίνω που μου λες ότι δεν είσαι καλά...
ReplyDeleteάκου λίγο manic street preachers, εμένα μου φτιάχνουν απίστευτα τη διάθεση!
Καλησπέρα, Stormrider!
ReplyDeleteΤο ότι είμαι στα "κάτω" μου, δεν έχει να κάνει με το θέμα του ποστ, αλλά με το ότι τελείωσε (τυπικά τουλάχιστον) το καλοκαιράκι, που τόσο αγαπώ.
Μπήκα στα βαθειά, με εργασίες, διαβάσματα και άλλες υποχρεώσεις!
Καλή επιτυχία στην εξεταστική!
Κουράγιο!
:-)))
Ναι, και θα ακούσω και θα ποστάρω ένα κομμάτι τους!
ReplyDelete:-))
KALISPERA SAS ORAIOTATI!
ReplyDeleteORAIO TO NEW LOOK!
DIMITRIS