Πίνακς του
Jean-Auguste-Dominique Ingres
(born August 29, 1780, Montauban, France
died January 14, 1867, Paris)
Paolo and Francesca
1819
(Oil on canvas, 480 x 390 cm
Musιe des Beaux-Arts, Angers)
Μυστηριακοί ήχοι
αντανακλούν στη παγωμένη λίμνη
λευκά
όλα λευκά
απέριττα
γαληνεμένα
Η φωνή σου
το μόνο εργαλείο που ίπταται
σαν συγχορδία μελίρρυτων ελιγμών
Κι εγώ
που πάντα απουσιάζω από το σχήμα σου
κολυμπώ στις νότες
της διακαούς επιθυμίας σου
ρευστή σταγόνα
που διαλύεται
διαταράσσοντας τους κύκλους σου
ξανά
Κάτια Α. 2009
ο φανταστικος Γαλλος..ξερεις οτι στην εποχη του τον θεωρουσαν αταλαντο!!
ReplyDeleteτο πονημα σου πονηρο
νεα εμφανιση
ολα καλα
καλο μηνα καλη βδομαδα
Πονηρό, Δημήτριέ μου,
ReplyDeleteπάντα πονηρό...
χαχχχχααα
Πού πήγε, βρε, το μυαλουδάκι σου???
Γλώττα λανθάνουσα, λες ε?
Καλό μήνα και καλή εβδομάδα
και σε σένα!
Φιλιά!
εκει που ηταν το δικο σου οταν εγραφες!!!
ReplyDeleteΌχι, καμία σχέση...
ReplyDeleteΕίδες τελικά, πόσο υποκειμενική μπορεί να είναι η ερμηνεία κάποιου γραπτού?
Η επιθυμία σχετίζεται πάντα με τη μορφή...
ReplyDeleteΑυτός ο προσδιορισμός του σχήματος, η διασταύρωση εικόνας - λέξης, με συγκίνησε!
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Lorelei!
Καλησπέρα.
ReplyDeleteΑυτή η παρομοίωση σου με το σχήμα...
Τα ύδατα είναι η κατ' εξοχην μορφή α-σχηματικότητας. Σταγόνες εκατομμύρια ενώνονται, τι τέλεια ένωση, και σχηματίζουν την υγρή επιφάνεια. Μια ένωση τόσο τέλεια που δεν φέρει ούτε καν το σχήμα των επιμέρους σταγονών. Όμως αυτές είναι το ίδιο το σχήμα...
Καλημέρα,
ReplyDeleteαγαπημένοι φίλοι!
@SUN W KNIGHT,
ναι, πάντα...
Και η ρευστότητα των μορφών, επιτείνει την επιθυμία.
@Άτη Σολέρτη,
σ' ευχαριστώ πολύ!
Εκτιμώ πολύ τα λόγια σου.
@kioy,
είναι εκπληκτικό,
το πώς δημιουργείς μικρά ποιήματα στα σχόλιά σου!
Ναι, οι σταγόνες. τόσο πανομοιότυπες,
δημιουργούν το τέλεια ρευστό σχήμα, γιαυτό και ιδανικό!
Φιλιά σε όλους
και να έχετε μια υπέροχη μέρα!
Μια δόση λαγνείας διακρίνω...
ReplyDeleteΥ.Γ. Περιμένω και το Ροζέτι...
@Antoine,
ReplyDeleteμάλλον διακρίνεις λάθος,
καλέ μου....
Μια νοσταλγική αγάπη τότε...
ReplyDeleteΠοιός ξέρει...
ReplyDeleteΔε μπορώ να πω ότι μου αρέσει ο πίνακας, αλλά δένει πολύ ωραία με το ποίημα... είναι σαν μια ποιητική περιγραφή του έργου. Επίσης, θα μπορούσε να ειδωθεί και ως ένα θέμα επεξεργασμένο από δύο τέχνες. Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα αυτή τη δυνάμει αντιπαραβολή. Βέβαια, οι αγάπες δεν ξεχνιούνται... προτιμώ το Σίλε από κάτω ;)
ReplyDelete@Σ.Π.Ρ. ,
ReplyDeleteμπορώ να πω, ότι αυτή είναι η προσπάθεια.
Μια αμφίδρομη ερμηνεία.
Κι εμένα με γοητεύει ο Schiele.
θα περάσω να σε γνωρίσω κι εγώ.
Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο!