Friday, January 12, 2007

Λιποτάκτησε








Κυβερνάς το σύμπαν
της καρδιάς μου
το απροσμέτρητο άπαν
το ολοσχερές τίποτα

Λιποτάκτης
ακόμα μια φορά

κυλάς στον πράσινο λόφο
φυτρώνεις σε γκρίζα πεδιάδα
η δεξαμενή των δακρύων δεν λέει να στερέψει

Τα διαμάντια διαλύθηκαν σε σκόνη
ποιός λέει ότι διαρκούν για πάντα

Ποιός μιλάει;
Ποιός σωπαίνει;

Αντί για απάντηση
περιμένω την πράξη σου

Λιποτάκτησε!

Mαζί μου!

Τώρα!

Αύριο θα είναι
Αργά

Τόσο

Α Ρ Γ Α

Lucy 2007




14 comments:

  1. Από σκόνη κάνεις διαμάντια...

    ReplyDelete
  2. καλημερα και καλο σαββατοκυριακο! που εχεις χαθει εσυ τελευταια; ολα καλα;
    φιλακια και καλα να περνας :)

    ReplyDelete
  3. Καλησπερα...
    Για φαντασου...ειμαστε τα πιονια στη σκακιερα...

    ReplyDelete
  4. @s.frang,
    καλησπέρα!

    Αυτή είναι και η γοητεία του όλου πράγματος...
    :-))

    ReplyDelete
  5. @par1saktos,
    καλησπέρα.

    Δεν έχω χαθεί, εδώ είμαι, αλλά κάνω κι άλλα πράγματα αυτόν τον καιρό κι είμαι κάπως "φορτωμένη".

    Ελπίζω να περνάς κι εσύ καλά!
    Φιλιά στην "γηραιά"
    και σε σένα φυσικά!
    :-))

    ReplyDelete
  6. Νίκο, καλησπέρα!

    Πιόνια,
    σε άλλου τη σκακιέρα, μάλιστα!
    :-(

    ReplyDelete
  7. Και δεν τον λυπάσαι τον άνθρωπο βρε Λούσυ...πού να περνάει ξεροσφύρι-στρατοδικείο έτσι στη ψύχρα;

    Λιποταξία είναι αυτή...

    ...αλλά εν πάση περιπτώσει, συνιστάται να τη κάνει! :)

    Καλό βράδυ!

    ReplyDelete
  8. η λιποταξία αν γίνει από αγάπη εξουδετερώνεται -αν γίνει από έρωτα αυτοϋπερβαίνεται

    ReplyDelete
  9. Άκου, άκου
    Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει - ακούς;
    Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιός φωνάζει - ακούς;
    Είμ'εγώ που φωνάζω κι είμ'εγώ που κλαίω, μ'ακούς
    Σ' αγαπώ, σ'αγαπώ, μ' ακούς.


    Οδσυσσέας Ελύτης, Το Μονόγραμμα

    ReplyDelete
  10. @the return,

    Μεταφορικά να λιποτακτήσει,
    μαζί μου φυσικά!!!
    Όσο για το στρατοδικείο,
    διατίθεμαι να το περάσω μαζί του!

    Καλό απόγευμα, φίλε μου!

    ReplyDelete
  11. @μάρκο μου,

    αγάπη και έρωτας δεν πάνε μαζί;
    Ίσως πάλι και όχι!

    Και στις δύο περιπτώσεις, θέλω να υπάρχει υπέρβαση!

    ReplyDelete
  12. @μαύρε μου γάτε,

    κι εγώ φωνάζω και κλαίω!

    Δεν ξέρω ποιός ακούει,
    ποιός μιλά και ποιός σωπαίνει..

    Ίσως να μην έχει και σημασία...

    Πανέμορφο το Μονόγραμμα του Ελύτη,
    από μεγάλον έρωτα εμπνευσμένο...
    :-)

    ReplyDelete
  13. Δεν θέλει σκέψη,
    μόνο τόλμη...

    ReplyDelete