Αιμάσσον

Εναλλασσόμενα

τεμνόμενα επίπεδα

από σκοτάδι και φως,

προαναγγέλλουν

το επερχόμενο τέλος

του διαλογικού ρεμβασμού.

Πότε μεταλλάχτηκαν οι λέξεις

σε γλυκόπιοτο βάλσαμο

και τρυφερό δηλητήριο,

πότε απιθώθηκε απαλή θωπεία

με βίαιο λάκτισμα;

Πότε το αιμάσσον τοπίο

εγκαταστάθηκε

στην ανυπαρξία της μνήμης;

Γλυκό αγκάθι είναι αυτό,

όχι από ρόδο λυρισμού,

μα από χέρι δοσμένο

σε άνυδρης πεδιάδας

το χορτάριασμα,

σε θάλασσας αντιφεγγίζουσας

την πλάνη...

13 Nov 2005 © Lucy