
Ανασαίνω τις υπεριώδεις αχτίνες
Της ολογραφικής σου αδιαφορίας
Γελάω με τα όργανά σου
Που παραδέρνουν στην πάνω πόλη
Θυμίζοντάς μου να δυναμώσω τη φωνή μου.
Δεν νοιώθεις την άσφαλτο που τρέμει
Κάτω απ’ τα πέλματά σου
Αθώε μου ήρωα ταινίας μελό
Σήμερα είναι η μέρα σου.
Θα μπεις από την ίδια πόρτα
Θα κάτσεις στην ίδια καρέκλα
Θα πεις τις ίδιες κουβέντες
Πόσο σε σιχαίνομαι!
Γιατί μού θυμίζεις πως πρέπει
ΝΑ
ΔΥΝΑΜΩΣΩ
Της ολογραφικής σου αδιαφορίας
Γελάω με τα όργανά σου
Που παραδέρνουν στην πάνω πόλη
Θυμίζοντάς μου να δυναμώσω τη φωνή μου.
Δεν νοιώθεις την άσφαλτο που τρέμει
Κάτω απ’ τα πέλματά σου
Αθώε μου ήρωα ταινίας μελό
Σήμερα είναι η μέρα σου.
Θα μπεις από την ίδια πόρτα
Θα κάτσεις στην ίδια καρέκλα
Θα πεις τις ίδιες κουβέντες
Πόσο σε σιχαίνομαι!
Γιατί μού θυμίζεις πως πρέπει
ΝΑ
ΔΥΝΑΜΩΣΩ
ΤΗ
ΦΩΝΗ
ΜΟΥ.
Αύριο θα είναι η μέρα μου
Μια πόρτα γκρεμισμένη
Μια καρέκλα ξεχαρβαλωμένη
Άδειες κουβέντες χωρίς αντίκρισμα.
Αύριο θα θυμηθώ μόνη μου
Τι πρέπει να κάνω,
ΝΑ
ΔΥΝΑΜΩΣΩ
Αύριο θα είναι η μέρα μου
Μια πόρτα γκρεμισμένη
Μια καρέκλα ξεχαρβαλωμένη
Άδειες κουβέντες χωρίς αντίκρισμα.
Αύριο θα θυμηθώ μόνη μου
Τι πρέπει να κάνω,
ΝΑ
ΔΥΝΑΜΩΣΩ
ΤΗ
ΦΩΝΗ
ΜΟΥ.
Lucy 2006
Thought your blog was great. Would love your opinion on my site subliminal messages.
ReplyDelete