Σε περίμενα χωρίς πνοή
στα παγωμένα χέρια μου
βαστούσα την υπόστασή σου
και βύθιζα στη σάρκα σου
το νου μου.
Δεν ήρθες.
Η ψεύτικη θωριά σου
δεν κράτησε το λόγο της.
Τα πυρωμένα κρόταλα
της μάχης που έδωσες εκεί
δεν με πληγώσαν.
Μόνο τα χέρια μου κοπήκανε
κουράστηκαν να σε βαστούν...
Λούσυ 2005
Πάρε τα χέρια σου πίσω, κι άπλωσέ τα - κουπιά να γίνουν γι'άλλες θάλασσες που αξίζουν τη θωριά σου.
ReplyDeleteΘάλασσες ν' αγγίζω, το υγρό στοιχείο, μόνο αυτό με λυτρώνει, τι οι θεοί μου έχουν βυθιστεί...
ReplyDeleteΛύσιππε, χάρηκα... :-)